– O co ci chodzi, Kate?

- Czy panna Clemency nie interesowała się jakimś młodzieńcem? - zapytał ostrożnie. W jego mniemaniu tak piękna dziewczyna mogła z powodzeniem uciec z kochan¬kiem do Gretna Green - małej szkockiej wioski na granicy z Anglią, gdzie miejscowy kowal udzielał ślubu zbiegłym parom.
- Widział pan wschód słońca?
- Oczywiście, że nie! - Clemency oburzyła się, ale zaraz wybuchnęła szczerym śmiechem. - Spojrzał na mnie, jakbym była lichym robakiem, kuzynko Anne. Widzę przecież, jak bardzo dom potrzebuje naprawy, podobnie zresztą jest z ziemią. Nie mam pojęcia, dlaczego jest taki wyniosły.
- Nie! Jesteś wspaniały!
- Ten markiz jak właściwie się nazywa? - westchnęła w końcu dziewczyna.
grzanki, usmażył bekon i placki.
- Pogadam z wujem. - Koniecznie.
zaraz do ciebie przyjdzie.
- MoŜe i masz rację. - Mark spojrzał na zegarek. Dochodziła dziewiąta,
przypadkowy dotyk zwiększył u obojga napięcie seksualne, które pod wieczór i tak
Zaległa długa, niezręczna cisza. Młodzieniec wydawał się sparaliżowany strachem, Arabella wyglądała, jakby się miała za chwilę rozpłakać, bardziej wobec doznanej znie¬wagi niż z szoku, a Clemency zastanawiała się gorączkowo, co robić.
Pani Stoneham zadzwoniła po służącą. Gdy wydawała polecenia, rzuciła jej szybkie, znaczące spojrzenie. Potem, nieco spokojniejsza, prowadziła niezobowiązującą rozmowę, w której obie strony mówiły dwuznacznikami i żadna nie chciała się do tego przyznać. W „Koronie”, miejscu, gdzie wynajął dwukółkę, pan Jameson usłyszał, że u pani Stoneham zatrzymała się urodziwa jasnowłosa kuzynka. Opis i czas przyjazdu dziewczyny pasował jak ulał do Clemency i prawnik był już pewien, że jego poszukiwania dobiegły końca.
całą swoją uwagę na Jamiem. Gdy dostanie nowe zlecenie -
- Ale napisała, że ma się z panem tutaj spotkać! - krzyknęła Clemency i rozpaczliwie rozejrzała się po pokoju.